Urla’nın doğal topoğrafisini, bitki örtüsünü ve ışığını dikkatle gözlemleyerek tasarlamaya çalıştığımız HİS, doğayla mimarlık arasında kurmaya çalıştığımız sade ama güçlü bir diyaloğun ürünüdür. Projede yer alan yapılar, kazı sürecinde ortaya çıkan taşlarla inşa edilen teraslar üzerine yerleşir. Bu taş, yalnızca bir yapı malzemesi değil; projenin toprağıyla kurduğu fiziksel ve kavramsal bağın taşıyıcısıdır. Yerleşim, kendi zemini üzerinden yükselir; bu yaklaşım, yapaydan çok doğal olana, dışarıdan çok içeriden gelen bir mimari dili mümkün kılar. 125 konuttan oluşan bu yerleşimde, yalın bir malzeme dili benimsedik. Araziden çıkan taşın yanı sıra, brüt betonun yalınlığı ve ahşabın sıcaklığıyla, iç ve dış mekânların manzarayla ve birbirleriyle kurduğu ilişkiyi önceliklendirerek güçlü ama sakin bir yaşam kurgusu oluşturmaya çalıştık. Peyzaj; zeytin ağaçları, lavanta ve Akdeniz bitkileriyle örülürken, mimari bu doğallığın içinde kendini geri çeker. Bizim için HİS, yalnızca bir yerleşim değil; toprağıyla ilişkili, bağlama duyarlı ve zamansız bir yaşam önerisidir. Gün ışığı, rüzgâr ve zeytin gölgeleriyle biçimlenen bu yerleşimde, kullanıcıya dengeli, sade ve nitelikli bir yaşam alanı sunmayı hedefledik.